Afgelopen week heb ik niet meer gelopen. Ik was het even zat. Had zoiets van ik houd het toch niet vol. Dat het afgelopen dinsdag niet geweldig ging (en dan druk ik mij zachtjes uit) heeft er blijkbaar toch behoorlijk ingehakt.
Maar vandaag was ik het zat. Ik had zoiets van ik ga gewoon lopen, anders wordt het nooit wat. Dus, toen ik mijn spullen weer aan had getrokken heb ik de auto gepakt en ben naar het veld gereden bij ons in de buurt waar ik normaal loop. Normaal ga ik gewoon lopend die kant op, maar ik had zoiets van misschien dat ik het dan nu langer volhoud.
Dus toen ik de auto geparkeerd had en mijn gps-tracker had aangezet (die overigens weer eens niet werkte… GRRR…) ben ik begonnen met les 2 van Evy. En ik moet zeggen dat het wel lekker ging. Niet de hele les uitgelopen, maar ik heb in elk geval een stuk minder last gehad van mijn kuiten en voor mijn gevoel eens een echt vrijwel helemaal vlakke route gelopen. Overmorgen maar weer lopen en dan wil ik die laatste 2,5 minuut die ik nu niet gelopen heb erbij uitlopen.
De motivatie is weer terug. Helemaal doordat ik aan het einde van de les, bij het uitwandelen, werd ingehaald door iemand die ook aan het lopen was. Ze stak haar duim naar mij op en zei “goed zo. Je moet toch ergens beginnen.”
En ik ben ergens begonnen en ga nu doorzetten om steeds een beetje verder te komen!!!