Herkenbaar?

Kennen jullie dat? Dat wanneer je al een tijdje niet meer gelopen hebt (of natuurlijk een andere sport beoefend hebt), en je hoort muziek op de radio die je vaak tijdens het sporten hoort, dat je dan eigenlijk meteen weer zin krijgt om te sporten?

Ik had dat laatst op het werk. Ik heb al een tijdje niet meer gelopen omdat ik in de sneeuw gewoon echt geen held ben en heb echt het voornemen nou het weer weer langzaam beter wordt weer te gaan beginnen. Of in elk geval te gaan kijken hoe ver ik achteruit ben gegaan en het vanuit daar weer op te pakken en uit te bouwen.

Op de radio werd op een gegeven moment “Uhn tiss uhn tiss uhn tiss” van de Bloodhound Gang gedraaid. En dat is één van de liedjes die Evy in haar lessen gebruikt. Meteen kreeg ik eigenlijk weer zin om te gaan lopen. Één blik naar buiten leerde mij toen echter gelijk al dat het niets zou worden, want het werd weer steeds witter en witter buiten. Maar ik vond het wel grappig om te merken dat je door het horen van die muziek spontaan weer zin kunt krijgen om te gaan lopen.

 

Ik ben er nog steeds!

Weer een tijdje niet geschreven. Weinig tijd, veel aan het werk en natuurlijk is de carnaval net geweest, waarvoor ik veel voor onze groep heb moeten regelen aangezien ik het financiële gedeelte beheer. En dus moest er een kloppend kasboek komen en moesten hier en daar nog dingen betaald. Maar dat is allemaal gelukt 😀 De carnaval was super en we hebben met onze groep en wagen zelfs prijs gehaald.

Onze groep haalde een tweede prijs in de optocht van Ubach over Worms, en met onze wagen behaalden we in dezelfde optocht een gedeelde eerste plaats. Iets waar we trots op (mogen) zijn dus!

Ook bij de lichtstoet die wij meegelopen hebben zijn we verbeterd in onze score ten opzichte van vorig jaar. Dit jaar hebben we daar de zesde plaats behaald. Vanaf de vijfde plaats wordt je tijdens de feestavond genoemd, dus daar gaan we volgend jaar voor 😀

Enkele foto’s van de wagen:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En vanaf nu ga ik toch weer iets regelmatiger schrijven. Ik heb de laatste dagen zo vaak iets gehad van ik wil weer een blog schrijven, maar de tijd of inspiratie ontbrak. Maar het komt helemaal goed!!!

Nieuwe voorruit

Afgelopen zaterdag schrok ik toch wel even… Ik stapte mijn auto in en zag ineens een scheur in mijn voorruit. Maar ik moest toch echt weg, dus moest ik wel weg met de auto. Voorzichtig (vooral bij drempels) en de verwarming niet te hoog aan ben ik toch maar gaan rijden.

Toen ik eenmaal thuiskwam gelijk maar de verzekeringspapieren erbij gepakt en gekeken met welke firma mijn verzekering zaken doet (en natuurlijk wat het zou betekenen in het financiële plaatje voor ons. Het bleek dat mijn verzekering samenwerkt met Carglass. Wanneer ik hier mijn ruit zou laten vervangen, dan zou het mij niets kosten. Dus dan maar even met hen bellen.

De medewerker aan de telefoon was heel vriendelijk en heeft voor mij een afspraak gemaakt dat men gisteren naar mijn werk zou komen om de ruit te repareren. In de tussentijd zou ik gewoon door kunnen werken, dus dat is ook wel fijn.

En inderdaad, men kwam gisteren. Via de centrale was in eerste instantie wel een verkeerd adres doorgegeven, of nou ja, de straatnaam leek op die van ons, maar was iets langer. De monteur had ook wel het idee dat het niet helemaal zou kloppen omdat ook vermeld was waar de ingang van de parkeerplaats van mijn werk was.

Voordat hij kwam had de monteur mij gebeld of hij, omdat het weer toch wel dreigend aan het worden was, mijn auto mee kon nemen naar de werkplaats om de ruit daar te vervangen. Dus de bus van Carglass werd op mijn werk geparkeerd en mijn auto even meegenomen. Rond half 4 stond mijn auto weer op hetzelfde plekje op de parkeerplaats, alsof hij nooit weggeweest was. Maar nu met een nieuwe voorruit. Bovendien had de monteur ook gelijk mijn auto even uitgezogen 😀