9/11 de dag die je nooit zult vergeten

9/11. 11 september 2001. Een zwarte dag in de geschiedenis van Amerika, of misschien wel van de hele wereld. Dit jaar is het al weer 15 jaar geleden dat we geconfronteerd werden met die vreselijke beelden van vliegtuigen die zich in de Twin Towers boorden, vele onschuldige slachtoffers met zich meenemend. Maar natuurlijk waren het niet alleen de Twin Towers, maar ook het vliegtuig dat het Pentagon invloog en het vliegtuig dat neerstortte in de buurt van Shanksville, Pennsylvania.  15 jaar later kijk ik nog eens terug op die dag. Waar was ik, wat deed ik en hoe heeft het mijn leven beïnvloed?

Amerikaanse begraafplaats Margraten

Vorig jaar hebben wij de Amerikaanse begraafplaats in Margraten bezocht. Afgelopen week zijn wij naar de Amerikaanse begraafplaats in Henri-Chepelle (België) geweest. Hierover volgt binnenkort een artikel. Vandaag wil ik met jullie mijn artikel over Margraten nog eens delen.

Overdenking | Al die mooie beloften…

Witte donderdag. De avond van het laatste avondmaal en van de verloochening van Jezus door Petrus. Maar wat heeft dit te maken met beloften? En wat betekent witte donderdag voor mij?

Er op uit in Zuid-Limburg | Het Nederlands Mijnmuseum

Bron: Mijnmuseum

Vandaag weer een er op uit tip in Zuid-Limburg. 2015 is het jaar van de mijnen en dus heb ik vandaag een uitje voor je wat hier op aansluit. Namelijk het Nederlands Mijnmuseum.

Er op uit in Zuid-Limburg | Margraten Military Cemetery

Foto: Daphne Fotografie

Nadat we vorige week in Landgraaf waren gebleven, ga ik nu weer wat verder weg. En ook naar een plek die misschien wat meer beladen is. We gaan vandaag namelijk naar het Military Cemetery in Margraten. Oftewel, de Amerikaanse begraafplaats. Ga je mee?

Monumenten in Landgraaf | Familie Knieberg

Een tijd geleden las ik in het Limburgs Dagblad¹ een artikel over een monument in Landgraaf voor een Joods gezin. Ik wist wel dat er een straat naar deze mensen vernoemd was, maar dat er ook een monument voor hen was wist ik niet. En het bleek nog dicht bij ons te zijn ook. Aangezien ik een behoorlijke interesse heb in de Tweede Wereldoorlog had ik me voorgenomen dat ik eens een keer zou gaan wandelen en langs het monument zou gaan.

Geteisterd door het regenachtige weer van de laatste dagen kwam het er maar niet van, maar iedere dag weer keek ik naar wat het weer zou doen. En vandaag leek het toch echt een tijd droog te zijn, zodat ik zou kunnen gaan wandelen. En dus heb ik vandaag Bjarne in de kinderwagen gezet, Spikey aan de riem en toen… ging het natuurlijk weer regenen. Uiteindelijk werd het toch weer droog en ben ik gaan wandelen. GPS tracker aan om te kijken wat de gelopen afstand zou worden. Na een tijdje werd de lucht toch wat zwart en na een tijdje te hebben overwogen wat ik zou doen en de lucht bekeken te hebben, nam ik de gok en ging de grote ronde maken. En dus zou ik onderweg langs de Knieberglaan komen en die ook in gaan naar het monument.

Op ongeveer de helft van de ronde heb ik even een pauze gehouden om wat te drinken en uiteindelijk kwam ik in de Knieberglaan. En inderdaad, aan de rand van het bos, voor een regenwater bassin, stond een stenen zuil voor een boom. Een rode beuk om precies te zijn. Bovenop deze zuil de Davidsster en op de voorkant van de zuil de volgende tekst:

“‘DEZE BOOM WERD

GEPLANT

TER HERINNERING 
AAN DEGENEN DIE
IN DE JAREN

1940 – 1945 
WERDEN AFGEVOERD 
EN OMKWAMEN

EN

ALS WAARSCHUWING 
VOOR DE GEVOLGEN
VAN ONVERSCHILLIGHEID”

 

Eenmaal thuis ben ik op zoek gegaan naar wat meer achtergrond informatie over de familie Knieberg. Want ik kan natuurlijk wel een monument voor de familie bekijken en aannemen dat zij in 1942 met het hele gezin gedeporteerd werden en daarvoor als Joods gezin in Landgraaf woonden, maar dan weet ik nog niet heel veel meer. Via de website van het Nationaal comité 4 en 5 mei, waar enige informatie over het monument zelf staat, kwam ik ook terecht bij het digitale monument voor Joodse gezinnen. Hier kon ik meer informatie vinden over de familie Knieberg. Uiteraard was er ook via Google nog wel enige informatie te vinden.

Het gezin Kniberg, waarvan de naam ook wel geschreven werd als Knieberg, was een Pools Joods gezin. In 1933 kwamen zij als vluchtelingen in Nederland wonen, in Nieuwenhagen. Een plaats die nu deel uitmaakt van Landgraaf. Het gezin bestond uit 5 personen: vader, moeder, een dochter en twee zonen. De dochter was het middelste kind van de familie. Vader Kniberg was koopman van beroep. In 1942 werden zij door de Duitsers opgepakt. Via onder andere Kamp Vught kwamen vader, moeder en hun jongste zoon terecht in Sobibor waar zij uiteindelijk op 28 mei 1943 om het leven kwamen. Vergast door de Duitsers. De oudste broer wist aanvankelijk deportatie te ontlopen en kwam vervolgens uit in Kamp Westerbork, van waaruit hij terecht kwam in vernietigingskamp Auschwitz. De dochter van het gezin lag ten tijde van de deportatie zogenaamd “ziek” in het ziekenhuis van Heerlen, maar kwam uiteindelijk ook in Auschwitz terecht. Broer en zus overleefden uiteindelijk de oorlog en bleven als enige van het gezin over.

Een trieste geschiedenis voor één van de vele gezinnen die uit elkaar gerukt werden in die verschrikkelijke oorlog. En dat zo dicht bij je eigen huis. Er zal vast nog veel meer over dit gezin te achterhalen zijn, ik kwam ergens een briefkaart tegen wat de oudste zoon ten tijde van de oorlog verstuurd zou hebben om maar wat te noemen, maar daarvoor was vandaag de tijd tekort om dat allemaal uit te gaan zoeken. In elk geval vond ik het wel heel interessant om zo toch iets meer over de geschiedenis van je woonplaats en de mensen daarin te weten te komen. Er zijn nog 3 andere monumenten in Landgraaf, die zal ik ook zeker gaan bezoeken. Wellicht zit daar ook een verhaal achter. Want ik ben van mening dat de verhalen gedeeld moeten blijven. De verschrikkingen van toen mogen niet vergeten worden.

¹ Limburgs Dagblad; 16 juli 2014; ‘Verhaal leeft niet’