Kleine jongens worden groot. Ik blijf het zeggen. Maar het is ook echt zo. Waren wij vorig jaar februari alleen nog maar blij dat Bjarne geboren was, over een maand wordt hij alweer een jaar! Dus ja, kleine jongens worden groot.
Hapjes
Toen Bjarne langzaamaan wat ging minderen met melk kreeg hij alleen maar hele fijngemalen hapjes. Daar moesten totaal geen stukjes inzitten, want dat werd niet verteerd.
Lees de rest van dit onderwerp »
Zoals ik al eens eerder heb aangegeven schrijf ik zo nu en dan een gastblog. Gisteren schreef ik een gastblog voor mamaplaats. Deze gastblog vind je hier.
Een klein voorproefje:
Je kleintje ligt in zijn bedje, jij bent op de slaapkamer. Je hoort een tik en ineens…
Nieuwsgierig geworden? Ga snel lezen. Ik zou het leuk vinden als je hier eventueel nog een reactie achter wilt laten 😀
Zo nu en dan schrijf ik voor de website Mamaplaats een gastblog. En nou dacht ik, ik kan de blog die ik vandaag wil plaatsen wel op mijn eigen blog zetten, maar ik kan hem net zo goed daar publiceren. En dan verschijnt er hier uiteraard een link naar de blog die ik geschreven heb. De blog die ik vandaag geschreven heb kan je dan ook hier vinden.
Tijdens onze zwangerschap van Bjarne heb ik in een Facebook bericht wel eens door laten schemeren dat ik met een bepaald projectje bezig was. Maar wat dat projectje is dat heb ik nooit iemand verteld. Een tijd lang heeft dat gewoon ergens op de computer gestaan zonder dat ik er nog naar om keek, maar nu wil ik toch weer verder gaan met waar ik gebleven was. En dat is af en toe best lastig, want soms moet ik weer even terug in mijn herinneringen naar een bepaalde tijd in de zwangerschap om dat gevoel van toen weer terug te halen. En toch is dat ook niet heel moeilijk. Het voelt af en toe nog als was de zwangerschap gisteren dus is het gevoel van toen soms ook makkelijk terug te halen.
Tijdens de zwangerschap heb ik vrij veel gedichten geschreven. En met die gedichten ben ik dus nu iets aan het doen. Ik ben namelijk bezig met een soort van een boekje, zodat ik Bjarne later ook een tastbare herinnering in tekst kan geven. Want foto albums krijgt hij natuurlijk wel genoeg. Wij kunnen hem ook heel veel vertellen over de zwangerschap en hoe alles toen ging, maar het precieze gevoel van toen kan je niet altijd even makkelijk terughalen. En dat is wat ik nu voor hem vast wil leggen. Bij alle gedichten die ik geschreven heb komt steeds een stukje tekst als inleiding op het gedicht. Het is dan ook de bedoeling dat op de ene pagina de tekst komt en de pagina daarna het gedicht.
In het verleden (2007) heb ik al eens een gedichtenbundel uitgebracht en misschien dat ik dat met deze bundel ook wel ga doen. Maar dat is iets waar ik nog niet helemaal zeker van ben. Allereerst moet hij natuurlijk eens afkomen en dan moet ik eens verder kijken wat ik ermee wil. Of ik hem alleen voor Bjarne bewaar, of dat ik het boekje ook voor een groter publiek beschikbaar stel. Maar goed, zoals gezegd, eerst maar eens afronden.
24 september 2014… De dag waarop Bjarne besloot meermaals het zo graag gehoorde woordje “mama” te zeggen. Afgelopen maandag kwam “mama” er al eens uit in een huilbui, maar verder niet meer. En vandaag toen Daphne en ik samen met Bjarne op visite waren bij omi, waar oma ook was, was het heel duidelijk: ma ma. En later nog twee keer. Eenmaal thuis bleven de mama’s hoorbaar. Ons mannetje gaat praten. Zo mooi om te horen. En ja, emokipje als ik ben, ik moest wel even slikken hoor bij het horen van die eerste echte mama vandaag.
En nu ben ik natuurlijk heel benieuwd naar wat het volgende woordje wordt en wanneer we ’s morgens vroeg wakker worden van een “mama” uit de kamer naast ons. In elk geval zijn we weer een stapje verder in de ontwikkeling van Bjarne en zijn wij alleen maar heel erg trots. Bovendien is het eerste tandje heel voorzichtig zichtbaar aan het worden, dus binnenkort is Bjarne meneertje ééntand haha.
En tja, Bjarne kon natuurlijk geen van ons tweeën benadelen of hoe je het ook moet noemen, want met twee mama’s maakt het natuurlijk niet uit wie van de twee je bedoelt als je als eerste woordje mama gaat zeggen. Was het eerste woordje papa of wat anders geweest, dan hadden wij juist raar staan te kijken. Maar nu zijn wij alleen maar trotse mama’s die nog heel vaak dat ene woordje hopen te horen 😀
26 februari 2014 om 19.18 werd ons leven verrijkt met onze prachtige zoon Bjarne Tim. Vandaag is dat alweer precies een half jaar geleden. Het blijft onvoorstelbaar dat je van het ene op het andere moment dat hele kleine mannetje (althans, voor ons was hij toen nog klein haha) in je hart sluit en hoe snel je hem ziet groeien. In vergelijking met andere baby’s is hij heel groot, zit in maat 74, waar veel baby’s die in dezelfde periode geboren zijn nog in 62 of net in 68 zitten. Maar goed, op het consultatiebureau zeggen ze dan dat hij groeit in zijn eigen lijn. En zolang gewicht en lengte in verhouding met elkaar liggen vind ik het allemaal prima.
In een half jaar tijd is Bjarne van 54 naar 71 cm gegaan en van 3600 gram naar 9925 gram. Van een klein mannetje die geheel afhankelijk was van ons is hij al uitgegroeid naar een mannetje, natuurlijk nog altijd wel afhankelijk, maar wel een mannetje wat zichzelf kan vermaken met spelen in de box. En hij heeft al hele verhalen die hij vertelt aan zijn Nijntje mobile die boven de box hangt. De ene keer vertelt hij aan de blauwe Nijn, dan aan de rode, de gele of de groene, net welk Nijntje boven zijn gezicht hangt.
Vanaf vandaag gaan we ook gelijk een hele andere fase in. Natuurlijk kreeg Bjarne al wel fruit of groenten, maar vanaf vandaag valt er een complete flesvoeding weg en mag Bjarne pap en een maaltijd. Alleen ’s morgens en ’s avonds voor het slapen gaan krijgt hij dan nog een flesje. Niet meer compleet voeden op vraag, maar langzaam moeten we toch ook een beetje een vast patroon in de maaltijden gaan brengen. En natuurlijk eten ook wij niet altijd op dezelfde tijd en zullen we ook met Bjarne wel een beetje schommelen in tijden, maar we gaan wel proberen een klein beetje regelmaat aan te brengen.
En verder? Verder gaan we zien wat ons de komende tijd weer te wachten staat. En natuurlijk wachten tot meneer begint te kruipen of te lopen. Op de eerste tandjes en op die eerste echt overtuigende “mama”. Want verder dan het uitstoten van de klanken komt hij nu nog niet.
Zondag middag. In tegenstelling tot, wat ik op Facebook begrijp, een groot deel van de rest van het land is het hier een druilerige middag. Ach ja, regen hadden we ja toch nog niet gehad… Hier aan de muur hadden we de kaarten nog hangen die we gekregen hadden na de geboorte van Bjarne. En op deze zondagmiddag vonden wij het dan toch maar eens tijd om de kaarten van de muur af te halen. De kaarten gaan we natuurlijk inplakken in een album, maar we vonden het leuk om er nog een herinnering mee te gaan maken. En dus werd de kamer leeggeruimd zodat we een grotere ruimte hadden voor de ruim 100(!) kaarten. Vervolgens hebben we de kaarten in een hartvorm gelegd en vervolgens gezorgd dat er zoveel mogelijk grond bedekt werd met kaarten.
Daarna was het tijd om Bjarne uit de box te halen. Hij was toch wakker en had al grootse praatjes dus hebben we hem gepakt en met hem een paar hele mooie foto’s gemaakt liggend op, en tussen de kaarten. We kregen alle tijd van Bjarne om de foto’s te maken en hij vond het nog leuk ook. Vooral het schuiven van zijn voetjes op de kaarten leverde bij hem groots plezier op. Na het maken van de foto’s hebben we deze weer opgeruimd en in een kartonnen doos gestopt zodat we hier binnenkort een mooi boek van kunnen maken.
En ja hoor. Ook voor Daphne is het moment daar. De eerste werkdag is een feit. Op het moment dat ik deze blogpost schrijf is Daphne al bijna een uur aan het werk. En ik? Ik ben opgestaan vlak nadat ze naar het werk is gereden. Was toch wakker en ja, dan kan ik in bed blijven liggen (want ik had best nog even willen slapen hoor) maar ik weet dat ik dan toch de eerste tijd wakker lig en dan kan ik net zo goed opstaan, rustig aan ontbijten en nog even wat op internet zitten. Nou ja en toen bedacht ik me dat ik wel vast een blogpost kon schrijven, dan zou dat later vandaag niet meer hoeven. Alleen moet ik wel even wachten met publiceren na het schrijven, want de foto die ik wil gebruiken moet ik nog maken haha. Want ik kreeg op Facebook een mooie foto om me succes te wensen op de 1e werkdag, dus dat doen we nu bij de andere mama ook 😀
Maar goed, de eerste werkdag… Ik weet nog goed hoe mijn eerste werkdag na de geboorte van Bjarne was. Hij was toen bijna 2 weken oud, inmiddels is hij alweer 19 weken oud. Maar goed, 17 weken geleden kwam ik na anderhalve week vrij te zijn geweest om voor Bjarne te kunnen zorgen weer op het werk. Natuurlijk werd er eerst een heleboel gefeliciteerd, want ik had immers nog geen collega gezien. Dat is bij Daphne wel anders. Maar dat vond ik ook niet het lastigst. Het was ook wel leuk om de collega’s weer te zien.
Alleen in de loop van de dag kreeg ik een mailtje hoe de wandelwagen ingeklapt moest worden. Hij moest namelijk de kofferbak in. Eigenlijk is het heel simpel, maar je moet het even weten. En ik dacht het duidelijk uitgelegd te hebben aan Daphne, maar blijkbaar toch niet duidelijk genoeg. Uiteindelijk op het werk een stappenplan gemaakt over hoe het precies ging, die gemaild, kreeg ik gelijk daarop een mailtje terug dat het al gelukt was haha. Ze had een filmpje op Youtube gekeken (lang leve het internet haha)
Ach en verder ging die dag geloof ik heel goed, al was ik naast het werk natuurlijk ook wel veel met mijn gedachten thuis. Maar dat is denk ik op een eerste werkdag ook wel logisch. Het is toch allemaal even wat anders dan anders en alles is toch even weer wennen. En wat is het dan fijn dat je na je werk weer snel naar huis kunt! En wat wilde ik ook snel naar huis. Ik rijd normaal niet snel te hard, maar volgens mij heb ik die eerste dag toch wel even iets harder gereden dan toegestaan haha.
In deze categorie neem ik steeds een letter van het alfabet en daarbij noem ik dingen waar ik van houd, die me aanspreken of wat ik graag doe. En natuurlijk ben ik heel benieuwd naar waar jullie aan denken bij de bewuste letter. Afgelopen week kon je al de letter A lezen, dus vandaag is het tijd voor de letter B.
Bjarne Tim
Tja, ik kan beginnen met allerhande begrippen of weet ik het wat, maar waar kan ik beter mee beginnen dan met onze grote trots, onze mooie zoon, Bjarne Tim. Inmiddels alweer 18½ week oud en hij groeit als kool. Het is leuk om steeds weer nieuwe dingetjes te zien wat hij kan. Of uit te testen wat hij lekker vindt. Want ja, inmiddels mag meneer ook groenten en fruit hebben. Verder is hij een heel gemakkelijk jongentje, hij meld zich eigenlijk alleen als hij honger heeft. Verder is het vooral een vrolijk mannetje en accepteert hij alles. Zelfs als Daphne hem een oranje pruik en zonnebril op zet haha.
Barbecue
Onze favoriete bezigheid in de zomer. Wanneer het ook maar een beetje goed weer is gaat hier de barbecue aan. Met zijn tweetjes, met de buren of met vrienden, alles kan, zolang de barbecue maar aan kan en we lekker buiten kunnen genieten van de avond met een hapje en een drankje. En ja, soms wordt dan later op de avond de knoei nog een keer aangezet. Zolang het maar gezellig is.
Bewegen
Bewegen is iets wat ik nog altijd wel meer kan doen. Het hardlopen is iets waarin ik echt even mijn vaste patroon moet vinden. Maar aangezien mijn conditie echt nog niet geweldig is, ga ik misschien eerst wel even een stapje terug. Ga ik met de Running Coach het wandelen op tempo wat opbouwen. En dan van daaruit kan ik dan misschien makkelijker het hardlopen volhouden. Daarnaast kan ik ook vaker gaan zwemmen. Helemaal nu ik toch werkeloos thuis zit. Het banen zwemmen is nu wat meer te plannen nu ik op meerdere tijden zal kunnen afhankelijk van Daphne haar rooster.
Baan
Ik haalde het net al even aan, maar ik ben helaas momenteel weer werkeloos. Na iets meer dan 2 jaar bij de Belastingdienst zit mijn tijd daar er voor nu helaas op. Wel heb ik stiekem de hoop dat ik, wanneer ik in de tussentijd geen andere baan zou hebben, dat ik dan weer terug mag om daar weer te werken. Ik heb het daar in elk geval altijd naar mijn zin gehad.
Maar goed, in de tussentijd ben ik dus nu weer op zoek naar een nieuwe baan. Want ik heb dan wel recht op WW, maar ik vind het maar niets als ik mijn “handje moet ophouden” om geld te krijgen. Dus is het hier weer solliciteren geblazen. En hopelijk kan ik dan binnenkort een blog plaatsen dat ik een nieuwe baan heb.
Dit weekend was het weer zover. De 84e TT van Assen. De Tourist Trophy op de `Cathedral of speed` oftewel het TT-circuit in Assen. En uiteraard gingen ook Daphne en ik dit jaar weer naar de baan. Ivm vakantie voor het aflopen van mijn contract waren we hier dit jaar de hele week. Dus nog langer de tijd om te genieten van het festijn rondom de races op zaterdag. Helaas was er dit jaar wel een teleurstellend programma voor het TT festival. Hopelijk wordt dat volgend jaar wel weer leuker dan dit jaar. Het was daardoor waarschijnlijk zo nu en dan ook wel rustiger in het centrum. Al vond ik de motordemonstraties en natuurlijk de nightride wel weer geweldig.
De TT heeft voor ons sinds een jaar of 5 ook een andere traditie. Namelijk met een aantal vrienden lekker gaan eten bij Bella Italia in Assen. Het is daar altijd druk en men doet op de vrijdag voorafgaand aan de TT niet aan reserveren. Wanneer je daar dan wilt eten die avond, dan moet je je melden bij iemand van de security en die gaat dan kijken voor een tafel voor je. Aangezien wij met 6 personen waren, moest men wel even kijken dat twee tafels samengevoegd werden. En dat zou wel even kunnen duren aldus de security man. Maar uiteindelijk hebben we misschien of 10 minuten gewacht en was er een plek beschikbaar voor ons. En dus konden we heerlijk gaan eten en genieten van onze pizza’s, lasagne en scalloppa a la vino blanc.
Op een gegeven moment liep naar de tafel naast ons iemand met gratis t-shirts, pruiken en zonnenbrillen. De combinatie van die 3 zorgde ervoor dat mensen die dat droegen eruit gingen zien als Marco Simoncelli. Een coureur die helaas in 2011 tijdens een race overleed. Maar nog altijd leeft hij voort in de gedachten van de fans. Daarnaast leeft zijn gedachtengoed ook voort in de stichting die hij zelf heeft opgericht en wat nu door anderen voortgezet wordt. En ik vond het wel mooi om voor Bjarne ook een shirt te hebben. Dus heb ik aan die persoon gevraagd of ik voor Bjarne een shirt mocht hebben. Normaal waren die shirts alleen voor kinderen die tijdens de TT nacht rondliepen, maar ik kreeg toch een shirt met daarbij de vraag om wel een foto te sturen als we Bjarne het shirt aan hadden gedaan. Dat het shirt een maat XXXL was, mag daarbij de pret niet drukken. En dus hebben wij ons mannetje zaterdag morgen het shirt aangedaan en de foto al via de app verstuurd. De foto’s zijn voor hunzelf, maar ik ga jullie natuurlijk niet onthouden van Bjarne in “zijn” Supersic shirt.
En als hij later groot is en snapt wat de motorsport is, dan zal ik hem ook vertellen wie Marco Simoncelli was.
