Van de boekenplank: Het is zover!!!

Vorige week vrijdag was het dan eindelijk zover. Nadat ik een tijdje geleden al had geschreven dat ik bezig was met een bundel, is dan op 12 december 2014 mijn tweede bundel uitgekomen met de titel:

Verwachting – lesbisch ouderschap en onvoorwaardelijke liefde

Ik ben uiteraard super trots en kon het hele weekend niet wachten tot maandag de eerste cijfers bekend zouden worden van de bundel. En nu ben ik natuurlijk dagelijks aan het kijken hoe het gaat met de bestellingen en aan het speuren naar reacties op bijvoorbeeld Facebook. Zo was er gisteren iemand die de volgende reactie plaatste:

“Eergisteren besteld, vandaag in huis, het boek over een Lesbisch ouderschap en de spanning en emoties de het met zich mee brengt…….. Patricia en Daphne heb geen spijt het gekocht te hebben. Aparte manier om gevoelens, spanning, en emoties te verwoorden en om dit ook weer in een gedicht te omschrijven en beschrijven. Toppie!!!!”

Een reactie natuurlijk om ook weer trots op te zijn. En het leuke is, ik zag vandaag dat er iemand is die naast mijn nieuwe bundel ook de vorige bundel heeft gekocht. En zo komt dus mijn vorige bundel ook weer onder de aandacht.

Advertenties

Nog één week…

Inmiddels heb ik via mijn uitgever Boekscout vernomen dat op 12 december 2014 mijn tweede bundel zal verschijnen. Eerder schreef ik al dat ik bezig was het met het schrijven van een bundel naar aanleiding van onze zwangerschap, en ook schreef ik al dat deze naar de uitgever gestuurd was om uiteindelijk vorm te gaan krijgen.

Nu is het dus zover dat we minder dan een week voor verschijning van de bundel zitten. Best wel weer spannend hoor, zeker omdat dit natuurlijk nog een stukje persoonlijker is dan mijn vorige bundel die toch wat meer algemene gedichten bevatte. Deze nieuwe bundel gaat puur over de zwangerschap, de weg ernaar toe en natuurlijk over de geboorte van Bjarne wat het toch een persoonlijker document maakt. Een mooi bewaarexemplaar uiteraard voor Bjarne, maar misschien ook net dat stukje steun aan mensen die het kunnen gebruiken.

De cover is gemaakt door de uitgever op aangeven van een foto die ik op een site mocht uitkiezen. Het enige wat ik hoefde te doen was de foto uitzoeken, wat overigens ook nog wel een karwei was hoor. De keuze voor de foto heb ik uiteindelijk met Daphne samen gemaakt. Afgelopen week heb ik gezien wat de uitgever ermee heeft gedaan voor de cover en ik moet zeggen: hij is geweldig geworden. Mooier dan ik gedacht had!

PERSONAL | Het komt eraan…

Nog niet zo heel lang geleden schreef ik dat ik een gedichtenbundel had geschreven maar hij was nog niet helemaal afgerond. Inmiddels is hij dat wel. Nou ja, op een cover na dan, maar ik heb hem zover klaar dat ik hem vandaag naar een uitgever heb opgestuurd. En diezelfde uitgever belde vandaag al terug dat ze heel positief zijn. Als het een beetje mee zit, dan kan de bundel zelfs al voor de kerst gaan verschijnen.

De uitgever vraagt mij alleen om een mailinglist aan te leveren met 40 mail adressen waar zij een promotiemailing heen mogen sturen. Daarvoor kan ik natuurlijk mensen persoonlijk mailen, maar ik kan ook in één keer een groter publiek bereiken middels mijn blog. Daarom kopieer ik in elk geval het bericht wat ik gekregen heb van de uitgever hieronder. Daarin staat ook hoe je je bij mij aan kunt melden voor de mailinglist.

Beste …,

Boekscout, gaat mijn boek ‘Verwachting’ uitgeven. De uitgever wil aan een selecte groep mensen, die mogelijk geïnteresseerd zijn, een promotiemailing sturen op het moment dat het boek beschikbaar is.

De uitgever heeft mij verzekerd dat je e-mailadres alleen gebruikt zal worden voor het verzenden van de promotiemailing van míjn boek. Je zult dus éénmalig een bericht van hem ontvangen. Dat is in mijn contract met Boekscout ook als volgt vastgelegd: “De uitgever zal de door de auteur verstrekte e-mailadressen uitsluitend en eenmalig gebruiken voor toezending van de promotiemailing voor het boek van de auteur. De adressen zullen niet voor andere doeleinden worden gebruikt, en ze zullen ook niet aan derden worden verstrekt.”

Als je deze promotiemailing van Boekscout wilt ontvangen, laat me dat dan even weten dan kan ik je e-mailadres aan de uitgever doorgeven. Kopieer in dat geval onderstaande zin in je mail naar mij:

Ik geef toestemming voor gebruik van mijn mailadres voor het toezenden van een eenmalige promotiemailing.

Dit mailtje mag je sturen naar het volgende adres: pschmitz (apenstaartje) martam (punt) nl

Mocht je eerst nog meer willen weten, dan hoor ik het graag.

Alvast bedankt!

Groetjes Patricia

Dat wat tussen haakjes staat moet je uiteraard vervangen voor de leestekens, maar ik heb het nu even zo gedaan om spam te voorkomen 😉 Mocht het niet lukken, laat dan even een reactie achter, dan mail ik jou.

MAMABLOG | Tijd om iets af te maken

Tijdens onze zwangerschap van Bjarne heb ik in een Facebook bericht wel eens door laten schemeren dat ik met een bepaald projectje bezig was. Maar wat dat projectje is dat heb ik nooit iemand verteld. Een tijd lang heeft dat gewoon ergens op de computer gestaan zonder dat ik er nog naar om keek, maar nu wil ik toch weer verder gaan met waar ik gebleven was. En dat is af en toe best lastig, want soms moet ik weer even terug in mijn herinneringen naar een bepaalde tijd in de zwangerschap om dat gevoel van toen weer terug te halen. En toch is dat ook niet heel moeilijk. Het voelt af en toe nog als was de zwangerschap gisteren dus is het gevoel van toen soms ook makkelijk terug te halen.

Tijdens de zwangerschap heb ik vrij veel gedichten geschreven. En met die gedichten ben ik dus nu iets aan het doen. Ik ben namelijk bezig met een soort van een boekje, zodat ik Bjarne later ook een tastbare herinnering in tekst kan geven. Want foto albums krijgt hij natuurlijk wel genoeg. Wij kunnen hem ook heel veel vertellen over de zwangerschap en hoe alles toen ging, maar het precieze gevoel van toen kan je niet altijd even makkelijk terughalen. En dat is wat ik nu voor hem vast wil leggen. Bij alle gedichten die ik geschreven heb komt steeds een stukje tekst als inleiding op het gedicht. Het is dan ook de bedoeling dat op de ene pagina de tekst komt en de pagina daarna het gedicht.

In het verleden (2007) heb ik al eens een gedichtenbundel uitgebracht en misschien dat ik dat met deze bundel ook wel ga doen. Maar dat is iets waar ik nog niet helemaal zeker van ben. Allereerst moet hij natuurlijk eens afkomen en dan moet ik eens verder kijken wat ik ermee wil. Of ik hem alleen voor Bjarne bewaar, of dat ik het boekje ook voor een groter publiek beschikbaar stel. Maar goed, zoals gezegd, eerst maar eens afronden.

Van de boekenplank | Het Achterhuis; Anne Frank

Eindelijk heb ik hem dan helemaal gelezen. Het Achterhuis van Anne Frank. Talloze maken ben ik begonnen aan dit boek en evenzovele malen heb ik hem weggelegd. Waarom? Ik denk omdat er niet echt een verhaallijn in zit die me aan het lezen hield.
En toch won mijn interesse voor de oorlog. Wilde ik weten hoe het leven toen was en met name het leven van onderduikers, dan zou ik dit dagboek toch moeten lezen.

En nu is hij uit. Eindigend met de vreselijke afloop van Anne haar leven. Het bericht dat zij, wat iedereen natuurlijk wel weet, vlak voor de bevrijding is overleden in Bergen-Belsen. Dat alleen haar vader overleefde en de beide mannen die zorgden voor het onderkomen van onder andere de familie Frank ook de oorlog overleefden. En natuurlijk Miep Gies die na de oorlog tussen een stapel oude kranten de dagboeken van Anne terug vond om ze later weer aan vader Frank terug te geven.

Het Achterhuis wordt vrij gedetailleerd beschreven in het boek waardoor je je een voorstelling kunt maken van hoe het geweest is. De beschrijving van het eten is af en toe misselijkmakend als je weeg dat er met grote regelmaat rotte aardappelen, spinazie, sla en andere producten gegeten moesten worden. Verjaardagscadeau’s bestonden veel uit boeken en eten.
De angst is voelbaar als Anne schrijft over mensen beneden in het pakhuis. De angst voor inbrekers, politie, de Duitsers. Maar ook de ontluikende liefdesgevoelens van Anne voor medebewoner Peter van Daan zijn voelbaar.

Je bent tijdens het lezen gewoon echt even Kitty, de verzonnen vriendin aan wie alles kon vertellen. Je leest over een meisje van 12, later 15 die haar grootse angsten, diepste verlangens en haar kijk op religie, de wereld, het leven en haarzelf deelt met het papier.

Indrukwekkend en soms ook echt stilmakend…

Van de boekenplank | Marianne Vaatstra; Simon Vuyk

Marianne Vaatstra. Iedereen zal weten wie Marianne was en hoe zij, veel te jong, aan haar einde kwam. 1 mei 1999 was de dag waarop haar leven stopte en het leven van haar ouders, met name haar vader, overging in het overleven en het vinden van de dader. Het achterhalen van wat er echt met hun meisje gebeurd was die nacht en wie haar verkracht, gewurgd, vermoord achter gelaten had in een weiland in Friesland.

Een korte samenvatting van het boek:

“De feiten zijn bekend: in de nacht van 30 april op 1 mei 1999 wordt de zestienjarige Marianne Vaatstra verkracht en vermoord. Ruim dertien jaar later wordt Jasper S. aangehouden en bekent hij de misdaad aan de politie. Wat maakte de familie al die tijd door? Hoe zwaar drukte het aanvankelijk zo omstreden rechercheonderzoek op het gezin? Wat waren de gevolgen van de jarenlange onzekerheid? Was Jasper S. ook ontmaskerd als de zoektocht van de familie – onder leiding van vader Bauke – was gestaakt? Misdaadjournalist Simon Vuyk werd enkele jaren geleden al gevraagd of hij hét boek over de moord wilde schrijven. Na de arrestatie van Jasper S. was het zover. Vuyk schreef een boek dat recht doet aan Marianne. Wie was zij, uit wat voor een gezin kwam zij? Hoe kon het noodlot haar die fatale nacht treffen? Hoe groot was de schok voor haar familie? Wat overkwam hen allemaal sindsdien? Hoe reageerden zij op de bevrijdende arrestatie? Hoe beleefden zij het strafproces tegen de man die al die tijd in hun eigen gemeenschap leefde?”

Eerder las ik al het boek over de moord op Nicky Verstappen, geschreven door dezelfde schrijver. Echter, het boek over Marianne Vaatstra leest bij tijd en wijle minder makkelijk. Lijkt wat stroever te zijn om doorheen te komen. En toch, op andere momenten in het boek wordt je gegrepen door de gebeurtenissen en blijf je lezen.

Wil je nou zo graag alle details weten wat er gebeurd is? Nee. Waarom greep het me dan toch zo dat ik het wilde lezen? Misschien is het wel het feit dat Marianne ten tijde van haar moord even oud was als ik destijds. Dat het in Friesland was, vlakbij Drenthe dus, dat het bij ons in het noorden destijds toch wel heel erg leefde… Ik weet niet wat het was, zeker was wel dat na de veroordeling van Jasper S. ik het boek toch echt wilde lezen. De dader is bekend, de zaak afgerond, het boek geschreven, het verhaal verteld. Hopelijk heeft de familie Vaatstra nu de mogelijkheid het drama een plekje te geven en kan Marianne rusten in vrede.

Jaaroverzicht 2013

In navolging van mijn jaaroverzicht van vorig jaar schrijf ik ook dit jaar weer een jaaroverzicht. Toch wel een leuke manier om een jaar af te sluiten vind ik zelf. Waar ik vorig jaar mijn jaaroverzicht in een paar thema’s schreef, ga ik dit jaar toch maar met maanden werken.

Januari
Ik begon in januari met het plaatsen van mijn jaaroverzicht over 2012. Daarnaast was ik in januari nog heel actief met het Day Zero Project, waar ik met regelmaat over schreef. Thuis kregen we een nieuwe trap en o ja… ik moest aan een bril.

Februari
Februari was een rustige maand. Mede ook door de carnaval overigens. Maar mede door die carnaval bleef het schrijven van blogs wat achter. Wat overigens het hele jaar toch wel een tendens bleef. Februari was ook de maand van een behoorlijk schrikmoment bij het instappen in mijn auto en de maand waarin ik het hardlopen weer heel voorzichtig wilde oppakken na het horen van muziek na de verschrikkelijke sneeuw… Dat zou uiteindelijk echter nog een maand duren…

Maart
Maart begon voor mij met een verkoudheid en een blog over lezen en muziek. Daarnaast nam ik in maart afscheid van een “vriend” en kreeg ik een nieuwe vriend. Er kwam een nieuwe Paus en daar was dan eindelijk weer een vernieuwde start met Evy.

April
In april was er toch een kleine verandering te zien in de rol van het hardlopen in mijn leven. Ik stelde zo nu en dan wat vragen over dingen die ik gelezen had op het gebied van voedsel en middeltjes. Daarnaast was april ook de maand waarin ik voor het eerst echt na ging denken over een hardloopevenement. Maar ook de maand waarin ik aangaf moeite te hebben met het indelen van trainingen.

Mei
In mei was ik niet heel actief op mijn blog. Deze maand schreef ik eigenlijk alleen over de dodenherdenking en maakte ik mijn besluit bekend wat betreft de Heideloop.

Juni
Juni stond in het teken van mijn verjaardag en een heerlijk ontspannen weekendje weg samen met mijn vrouw. Tegelijkertijd stond juni ook in het teken van een nieuw begin, maar dat zouden we pas later merken.

Juli
In juli nam ik mij voor weer meer aandacht aan mijn blog te besteden. Daarnaast schreef ik ook weer over het hardlopen en dan met name over de temperaturen van afgelopen zomer.

Augustus
In augustus schreef ik veel over het hardlopen. Ik had het over het opbouwen van conditie, over vroeg opstaan om te lopen, over muziek tijdens het hardlopen.
Ik stond stil bij het overlijden van een bakkenist tijdens de Gamma racing day in Assen, en gaf mijn blog een nieuwe look.
Ook schreef ik over inspiratie voor mijn blog, en over extra motivatie die ik had gekregen. Motivatie die voor het grootste deel toch kwam door het mooie nieuws van het wondertje wat wij in maart 2014 mogen verwachten.

September
In september behaalde ik mijn eerste mijlpaal: 1km onder de 10 minuten. Hierna zouden er vele trainingen volgen waarin dat weer lukte. Ook vele waarin het niet ging trouwens. Daarnaast was er een lange blog over onze vakantie in de Ardennen en één over het hardlopen aldaar. Overigens heb ik aan deze vakantie nog altijd een herinnering op mijn knie in de vorm van een donkerdere plek op mijn huid haha.
In september was er ook een klein feestje aangezien mijn blog al een jaar bestond.
Ik schreef over mijn twijfel met het hardlopen en over mogelijkheden die misschien zouden kunnen helpen. En ik schreef over een aangrijpend boek wat ik gelezen heb.

Oktober
Oktober was de maand van de ommekeer. Ik keek naar de film de Marathon en besloot dat ik een ander programma zou gaan gebruiken voor het hardlopen. Daarnaast kwam er een dag dat ik er niet meer onderuit kon: lopen in de regen omdat tijdens een training de regenbui uit de lucht kwam vallen.
Ook nam ik in oktober deel aan een Vredesconcert in Assen. Een mooie belevenis!

November
In november merkte ik dat ik toch ook steeds vaker de regen opzocht om te gaan lopen. Of opzocht… ik ging het in elk geval niet meer uit de weg. Als er een bui zou komen… Nou ja, dan kwam die maar.
Daarnaast ging het hardlopen steeds een beetje beter met de Running Coach als trainer.

December
In december was ik minder actief op mijn blog. Wel heb ik nog een blog aan Sinterklaas gewijd, maar voornamelijk lag de prioriteit bij het klaarmaken van de baby kamer. Wat overigens gelukt is zoals jullie kunnen zien op enkele foto’s.

Daarnaast heb ik nog een blog gewijd aan het woord van het jaar 2013: de selfie

 

In de galerij hieronder enkele foto’s van blogs in het afgelopen jaar.

In één adem

 

 

Nou nee… Dit boek heb ik niet in één adem gelezen. Maar het is wel zo’n boek wat je in één spreekwoordelijke adem uit kunt lezen. Een boek waar je stil van wordt, wat enorm veel vragen bij jezelf oproept en waar je zelf waarschijnlijk wel een dader uit gaat zoeken.

Het boek over deze onopgeloste moord heb ik in elk geval met heel veel verbijstering zitten lezen. Verbijstering over het onderzoek (wanneer je leest wat er allemaal gebeurd is en waarom natuurlijk. Op dat moment kon men het misschien allemaal niet weten) over de verklaringen die gegeven zijn. En over de onophoudelijke strijd van twee ouders die enkel willen weten wie hun kind van hun heeft weggenomen.

Een strijd die soms een gebed zonder einde lijkt. En immers… nog altijd loopt de dader mogelijk vrij rond… Of… hij is inmiddels overleden en heeft de waarheid meegenomen in zijn graf.
Wat ik vooral verbijsterend vond is hoe een complete dorpsgemeenschap zich kan keren tegen een gezin…