Tag | Love the summer

Zomer… er is nog weinig van te merken in Nederland, maar we zitten toch echt in het jaargetijde zomer. Althans, weinig van te merken, het weer is gewoon niet constant, waardoor het af en toe zomer lijkt en op andere momenten totaal niet. Gisteren tijdens het werk zag ik zelfs rook uit mijn mond komen bij het uitademen. En nee, ik rook niet. Maar schijnbaar was mijn adem warmer dat de buitenlucht ofzo…  Om toch een beetje extra zomer op mijn blog te creëren, besloot ik de “Love the summer tag” van momambition in te vullen. Lees mee met mijn antwoorden en voel je vrij om hem over te nemen op jouw blog!

Er op uit | Sprookjesbos Valkenburg

Er was eens een bos gevuld met sprookjes. Een bos in Valkenburg. En wij gingen daarheen en brachten er een bezoekje. Vandaag vertel ik je wat ik van het park vond. Wat was er leuk, wat was vervelender, en niet geheel belangrijk: Wat vond Bjarne ervan? Want eerlijk is eerlijk, we gingen ook om voor hem een leuk uitje te hebben. Lees mee naar onze ervaringen in de wereld van sprookjes.

Plekjes om tot rust te komen

Ze kunnen heel belangrijk zijn in het leven. Plekjes waar je tot rust kunt komen. Plekjes die je misschien ook graag voor jezelf zou willen houden om te voorkomen dat veel mensen erheen gaan. Of die je juist wilt delen. Ik doe vandaag het laatste met 2 plekjes die ik gevonden heb tijdens een wandeling onlangs. En ik vertel je wat een plek voor mij moet hebben om mij tot rust te brengen.

De Kluis

De kluis is geen kluis zoals je die misschien thuis wel hebt staan. Nee, het is een gebouw aan de rand van een bos tussen Walem en Valkenburg. Tegenwoordig is dit in beheer van natuurmonumenten, vroeger was dit een plek waar kluizenaars woonden. Op de site van natuurmonumenten staat het volgende:

De Kluis bestaat uit een eenvoudige woning met een kleine kapel en is eigenlijk een eenmansklooster. In de sprookjesachtige Kluis wonen en bidden bijna 250 jaar lang kluizenaars: religieuzen die kiezen voor een bestaan in eenzaamheid.

Bron

Naast de kluizenaars woning is een kruisweg gebouwd bestaande uit 14 zuilen die het lijden van Jezus tonen en een heel realistisch lijkende grafplaats.  

Goed, toen ik hier langskwam was het vroeg in de ochtend tijdens een stukje hardlopen en was het misschien logisch dat het er rustig was. Maar de plaats zelf straalt ook gewoon heel veel rust uit. Je neemt, als je er in geïnteresseerd bent althans, wel de tijd om even rustig te kijken en te lezen. Dat heb ik dan niet gedaan op dat moment en bovendien was het museumin het huisje niet open. Maar ik wil er zeker nog een keer met rust naar toe.

Picknicplaats kleine weg

Een andere plek waar ik heel rustig van werd tijdens een wandeling was de picknicplaats kleine weg in Walem. Daar is een kleine parkeerplaats met daarnaast een plateau met onder andere een picknickbankje en wat losse bankjes. Als je dan naar voren kijkt wordt je benomen doore het wijdse uitzicht over het Heuvelland en zie je eigenlijk pas hoe hoog je staat ten opzichte van dorpjes als Schin op Geul. Ik vindhet altijd heerlijk als ik alleen ben of wandel met de hond om dan even op een bankje te zitten en gewoon even stil te zijn en te kijken. Even een moment van stilte, van bezinnen. Even alleen met mezelf.

Waar wordt jij rustig van in de natuur? Ik ben weer benieuwd naar je reactie.

Review + winactie | Hoesjesoutlet

Onlangs mocht ik wegens een samenwerking met hoesjesoutlet.nl een hoesje uitzoeken voor mijn telefoon. Daaraan gekoppeld mocht ik ook een winactie organiseren waarbij jullie dus kans maken op een leuke prijs. Hierover straks meer maar eerst laat ik je zien voor welk hoesje ik ben gegaan. En vertel ik je natuurlijk wat ik van het hoesje vind.

Jouw mooiste foto op glas | review

Mijn ouders hebben aan de muur in hun woonkamer een paar foto’s hangen. Niet veel, maar er hangt bijvoorbeeld een foto van een motorcoureur (Giacomo Agostini), een foto van mijn nichtjes en Bjarne samen en een foto van Bjarne. Tot voor kort hing daar een foto van toen Bjarne een maand of 10 was. Nu hij al drie is werd het natuurlijk tijd voor een nieuw exemplaar. En die hebben ze nu aan hun muur hangen. Gedrukt op glas.

Nadelen van onzekerheid

Ja, ik ben onzeker. En ja, dat is misschien deels een karaktereigenschap van mij. Maar soms ook wel heel vervelend. Want er zijn echt momenten dat ik graag zou zien dat ik niet zo onzeker was en niet zo zou twijfelen aan wat ik wel en niet kan. Wat me wel en niet staat en meer van dat soort dingen. Vandaag neem ik je mee naar een aantal nadelen van onzekerheid. Of ja, nadelen is misschien een verkeerd woord, maar dingen waar ik soms tegenaan loop. Laat ik het dan zo benoemen.

Weer iets met nieuw leven

Je vraagt je misschien af wat deze kop te zeggen heeft. En eigenlijk is het heel simpel. Zoals ik pas al schreef heb ik het bloggen weer opgepakt. Daarnaast ben ik afgelopen week achter de schermen heel druk geweest met het opmaken van documenten die nodig zijn voor mijn blog. En ik heb weer iets nieuw leven ingeblazen. Vandaag daarover meer.

Review | hands off my chocolate!

Onlangs viel mijn oog op een persbericht over chocolade. Tja, lekkere dingen blijven toch mijn aandacht ook krijgen haha. Ook al kijk ik natuurlijk niet alleen naar wat lekker en minder verantwoorde keuzes zijn hoor. Waar normaal een doosje in één keer leeg ging, nemen we nu af en toe een chocolaatje of koekje bij de koffie. Ik mocht van iedere smaak van deze nieuwe chocolade een doosje ontvangen en vertel je vandaag wat ik van deze nieuwe chocoladelijn vind.

Wat is jouw diepste verlangen? *Oproep*

Ken je dat? Dat je denkt “Ik zou wel eens…” gevolgd door een stil verlangen of een stille wens die je eigenlijk niet snel deelt met anderen. Of waarvan je weet dat ze toch niet snel uit zullen komen? Of waarvan je niet weet hoe je ze aan moet pakken? Ik wel. En ik wil graag ruimte vrijmaken op mijn blog om dit met anderen te delen. Daarom heb ik het idee om hier een serie met artikelen van te maken. Vandaag vertel ik je hier meer over.

Oproep | Post je mee?

Ik heb er volgens mij wel eens over geschreven, ik ontvang graag post, maar verstuur het te weinig. Postzegels heb ik nog wel liggen, dus daar ligt het niet aan. Een kaartje kopen kan altijd, maar ik vind het altijd leuk om een zelfgemaakte kaart te kunnen versturen. En daar zit nou misschien ook wel net het euvel… tijdsgebrek… Of beter gezegd: ik maak er geen tijd voor. Maar dat wil ik nu toch echt eens gaan veranderen. En ik hoop dat samen met jou te kunnen doen.